آخرین آمار پلی‌اتیلن چین برای 2020 و چشم‌انداز جدید سال جدید همزمان با افزایش خطرات لجستیکی و همه‌گیری کرونا

پتروتحلیل-اکنون که آخرین داده‌های 2020، برای دسامبر اخیر را در اختیار داریم، می‌توانیم تصویرمان از این سال حقیقتاً خارق‌العاده را تکمیل کنیم. همان‌طور که از اوت سال گذشته به این سو اشاره کرده‌ام، تحولات ناشی از همه‌گیری در حوزه تقاضا، منجر شد تا بازار پلی‌اتیلن چین نسبت به انتظارات تقریباً همه افراد بسیار قوی‌تر عمل کند. همین قضیه برای دیگر محصولات پتروشیمی و پلیمری نیز صدق می‌کند.

آخرین داده‌ها برای 2020 نشان می‌دهند که در صورت اضافه کردن آمار خالص واردات اداره گمرک چین به براوردهای ما از تولید داخلی (تقاضای اسمی)، مصرف پلی‌اتیلن سنگین از تقاضای واقعی 15.9 میلیون تنی در 2019 (با احتساب کژدیسی انبار) به 17.9 میلیون تن در 2020 رسیده است که در صورت در نظر گرفتن آمار دقیق رشدی 12 درصدی را نشان می‌دهد.

تقاضای پلی‌اتیلن سبک ناامیدکننده بود؛ همچنان‌که مجدداً برمبنای تقاضای اسمی، مصرف این محصول از تقاضای واقعی 6.2 میلیون تنی در 2019 به 6.1 میلیون تن کاهش یافت. در صورت بررسی آمار دقیق، این رقم منفی 3 درصد بوده است.

اما این مسئله در واقع ماجرای کاهش دسترسی‌پذیری پلی‌اتیلن سبک به سبب روی آوردن تولیدکنندگان پلی‌اتیلن سبک/اتیلن وینیل استات به تولید اتیلن وینیل استات به دلیل حاشیه سود این محصول بود. این امر موجب شد تا پلی‌اتیلن سبک نسبت به پلی‌اتیلن سبک خطی (که می‌توان از آن در بسیاری از کاربری‌های مصرف نهایی مشابه استفاده کرد) گران‌تر تمام شود؛ بنابراین، طبیعتاً، تبدیل‌کنندگان به پلی‌اتیلن سبک خطی روی آوردند.

افزایش زیاد ظرفیت پلی‌اتیلن سبک خطی نیز از عوامل مقرون به صرفه‌تر شدن این محصول به نسبت پلی‌اتیلن سبک بود. این امر در اضافه قیمت‌های پلی‌اتیلن سبک نسبت به پلی‌اتیلن سبک خطی در چین و جنوب شرق آسیا بازتاب پیدا کرد. در هر دوی این مناطق، اضافه قیمت‌های پلی‌اتیلن سبک نسبت به پلی‌اتیلن سبک خطی در 2020، در بالاترین رقم هشت ساله خود قرار داشتند. از این‌رو، تقاضای پلی‌اتیلن سبک، به نسبت پلی‌اتیلن سبک خطی، دچار صدمه و آسیب شد.

و البته تقاضای پلی‌اتیلن سبک خطی نیز از این امر منتفع شد؛ هم به دلیل مقرون به صرفه‌تر نبودن پلی‌اتیلن سبک، و هم رشد و تقویت مصرف ناشی از مسائل مربوط به همه‌گیری کرونا. داده‌های کامل 2020 نشان می‌دهند که تقاضای اسمی پلی‌اتیلن سبک خطی چین، با رشد 14 درصدی، از 13 میلیون تن تقاضای واقعی در 2019، به 14.8 میلیون تن افزایش پیدا کرده است.

از این جهت، برای سه گرید پلی‌اتیلن (علیرغم زوال 3 درصدی بازار پلی‌اتیلن سبک) رشد تقاضای اسمی سالانه 2020 بطور متوسط در رقم 10 درصد قرار گرفت. مجموع تقاضای اسمی پلی‌اتیلن به 38.7 میلیون تن رسید؛ در مقابل تقاضای واقعی 35 میلیون تنی در سال گذشته.

آمار تقاضای 2020 صرفاً بطور اسمی مشخص هستند زیرا هنوز محاسبات بیش‌ذخیره‌سازی پایان سال برای آن‌ها لحاظ نشده است.

اما این موضوع را در نظر داشته باشید: واردات پلی‌اتیلن سنگین چین در دسامبر 2020 به نسبت ماه نوامبر 16 درصد سقوط کرد؛ و واردات پلی‌اتیلن سبک خطی، و پلی‌اتیلن سبک نیز هر دو شاهد کاهش 7 درصدی بودند. دسامبر ماهی است که بطور معمول نسبت به نوامبر واردات در آن افزایش پیدا می‌کند؛ زیرا پیش از فرا رسیدن تعطیلات سال نوی چین و باتوجه به فشار تولیدی‌ها ذخایر انبارها بالا می‌رود.

این نکته را هم در نظر بگیرید که گزارشات مداوماً نشان می‌دهند که تقاضا به سبب رشد فروش اینترنتی (که معمولاً به بسته‌بندی پلاستیکی زیادی نیاز دارد) و بالا رفتن نیازهای بهداشتی (به آن همه بطری پلی‌اتیلن سنگین ضدعفونی‌کننده، و دیگر محصولات بهداشتی که پیش از تحویل در فیلم‌های پلی‌اتیلن سبک/پلی‌اتیلن سبک خطی پیچیده می‌شوند، فکر کنید) قوی بوده است. متأسفانه به سبب شیوع همه‌گیری جدید در چین، احتمال می‌رفت که در ماه دسامبر تقاضا برای محصولات بهداشتی افزایش پیدا کند.

از این‌رو بنده معتقد هستم که برای رسیدن به آمار تقاضای واقعی 2020 نیاز به تغییرات بسیار کمی در آمار ذخیره انبار وجود دارد؛ به این معنا که رشد تقاضای اسمی 2020 باید بسیار نزدیک به رشد واقعی آن باشد.

البته به نظر می‌رسد خطرات تقاضا در سال جاری در حال بالا رفتن است و نسبت به آخرین بار که چند هفته قبل به بازار پلی‌اتیلن چین نگاه انداختم، چشم‌انداز در حال بدتر شدن است.

اصلاح چشم‌انداز 2021: بالا رفتن خطرات

در تله مشخص و واضحِ مقایسه سه ماهه اول 2021 با سه ماهه اول 2020 نیافتید. به سبب قرنطینه سراسری چین در ماه‌های فوریه تا مارس سال گذشته، در مقایسه سالیانه، سه ماهه اول 2021 عملکرد بسیار بسیار بهتری خواهد داشت.

اما در عوض، مقایسه سه ماهه به سه ماهه، بسیار مفیدتر خواهد بود. بنده از دست رفتن شتاب اقتصادی در سه ماهه اول 2021 نسبت به سه ماه چهارم سال گذشته، ابتداً به سبب کمبود برق چین، را مشاهده می‌کنم.

کمبود برق‌ها که در دسامبر 2020 آغاز شده و به نظر می‌رسد حداقل تا فوریه امسال ادامه داشته باشد، نتیجه فرارسیدن سردترین زمستان از سال 1966، عدم ظرفیت ذخیره گاز طبیعی مایع، و صادرات قوی و غیرمعمول کالاهای تولیدی در ماه دسامبر است. واضح است که عدم وجود برق به احیای اقتصاد چین، که عمدتاً تولید و صادرات‌محور بوده است، ضربه خواهد زد.

به دلایلی که در بالا ذکر شد، در مقایسه سالیانه، خرده‌فروشی داخلی در سه ماهه اول امسال بسیار قوی‌تر خواهد بود.

اما آیا فروش سه ماهه اول امسال به سطح فروش پیش از همه‌گیری، یعنی سه ماهه اول 2018 و قبل‌تر از آن، بازخواهد گشت؟ احتمالاً به سبب محدودیت‌های مسافرتی که برای تعطیلات سال نوی چین از 11 تا 17 فوریه اعمال شده، این اتفاق نیافتد.

این محدودیت‌ها در واکنش به شیوع همه‌گیری جدید اعمال شده است. نسبت به سال‌های معمولی که همه‌گیری در جریان نیست، تعداد افرادی که به مسافرت و دیدار خانواده‌هایشان می‌روند، میلیون‌ها نفر کمتر خواهد بود که در نتیجه آن تقاضا برای بسته‌بندی پلی‌اتیلنی مرتبط با سفرها و خرید هدایا برای خانواده و بستگان، کاهش خواهد یافت.

خطر دیگر متوجه رشد پلی‌اتیلن چین، هزینه‌های باربری به مقصد و از مبداً چین، دیگر مناطق شمال شرق آسیا، و غرب است.

ریشه‌های مشکلات به بهار 2016 برمی‌گردد؛ زمانی‌که نرخ باربری برای کانتینر چهل فوتی از شمال شرق آسیا به شمال اروپا تنها 162 دلار بود.

این مسئله به تحکیم و تقویت قوا در صنعت باربری منجر شد زیرا خطوط باری و اتحادها به تلاش افتادند تا، طبق گزارش فایننشال تایمز، به سرنوشت شرکت کره جنوبی هانجین که در 2017 اعلام ورشکستگی کرد، دچار نشوند. بنابر گزارش این روزنامه، در حال حاضر، تنها سه اتحاد 85 درصد از حمل و نقل کانتینری در مسیر اقیانوس آرام و تقریباً تمام باربری دریایی در مسیر شمال شرق آسیا به اروپا را کنترل می‌کنند.

سپس همه‌گیری آغاز شد. پس از گسترش قرنطینه و قفل شدن تقاضا برای همه چیز، بسیاری از کانتینرها در بنادر سرگردان شدند. بعد از آن، همزمان با سازگار شدن ما با همه‌گیری تقاضا شاهد احیا بود و ما لپ‌تاپ‌ها، قوطی‌های رنگ، توپ‌های کاغذ دیواری و لوازم بهداشت فردی بیشتری خریدیم.

این تقاضای مازاد عمدتاً از طریق چین تأمین شده، و این کشور سهم بالای خود را در بسیاری از زنجیره‌های تولید جهانی به میزان زیادی افزایش داده است. تاکنون تقاضا برای باربری کانتینر از چین به غرب، بیشتر از تقاضا برای ارسال کانتینر به مقصد چین بوده است. همان‌طور که همکار من تام براون در این خیر آیسیس نوشته است:

باربری‌های دریایی از مبداً آسیا در مسیر برگشت محصولی برای بارگیری ندارند؛ به این معنا که یا ارسال‌کنندگان باید هزینه بازگشت خالی شناورها را تقبل کنند، و یا این‌که کانتینرها آنقدر در بنادر بمانند تا با ظرفیت کامل به آسیا برگردند.

این امر باعث بوجود آمدن تأخیرهای مکرر شده و آهنگ عادی تجارت جهانی را متوقف ساخته، و کانتینرها معمولاً جایی که بدان‌ها نیاز هست، قرار ندارند. همچنین موجب شده است تا هر دو طرف از متعهد شدن به مسیرهای اقیانوسی دور پرهیز کنند، زیرا مشخص نیست که چه زمانی شناور آماده بازگشت شود.

به نوشته فایننشال تایمز، هزینه باربری کانتینر 40 فوتی از آسیا به شمال اروپا از 2000 دلار در نوامبر به بیش از 9000 دلار افزایش پیدا کرده بود.

امیدها بر این بود که تعطیلی کارخانه‌ها در چین بخاطر تعطیلات سال نوی قمری (همان‌طور که گفتم، تعطیلات رسمی از 11 تا 17 فوریه است، اما کارخانه‌ها برای فراهم کردن فرصت مسافرت، مدت بیشتری تعطیل می‌کنند) این مشکل را حل خواهد کرد. کاهش عرضه از چین موجب این فرصت را برای شرکت‌های کانتینر فراهم می‌کند تا همان‌طور که امیدوار بودند، عدم توازن‌های بوجود آمده را سر و سامان بدهند.

اما اکنون تعطیلی کارخانه‌ها نیز دچار تق و لق شده و بعضی از کارخانه‌ها اعلام کرده‌اند، به سبب محدود کردن مسافرت کارگران برای رفتن به دیدار با خانواده‌هایشان، و به تبع آن، به منظور کاهش خطر گسترش شیوع کرونا، واحدهایشان را تعطیل نخواهند کرد.

تقویت در صنعت کانتینر همچنین به این معناست که وقتی عدم توازن عرضه سر و سامان پیدا کند، احتمال می‌رود نرخ باربری بالا بماند زیرا فروشندگان قدرت فروش زیادی را حفظ خواهند کرد.

اما ما همیشه باید قدرت چین را در معادلات در نظر داشته باشیم. پس از جهش قیمتی تابستان، نرخ باربری از شمال شرق آسیا به کرانه غربی آمریکا در حدود قیمت 4000 دلار در هر کانتینر پایدار شد؛ بنابر گزارشات دلیل این امر فشار دولت چین به شرکت‌های باربری برای پایین نگه داشتن هزینه‌ها بوده است. ممکن است همین فشار برای مسیر شمال شرق آسیا به اروپا نیز اعمال شود. گفته می‌شود چین در حال ساخت تعداد بسیار بیشتری کانتینر برای حل این مشکل است.

واضح است که چین و دیگر غول‌های تولیدکننده نظیر ژاپن، کره جنوبی، و تایوان انگیزه زیادی برای حل این مشکل دارند. احیای اقتصادی این کشورها از همه‌گیری عمدتاً مبتنی بر صادرات بوده است، و در این میان چین بزرگ‌ترین ذی‌نفع در چرخه خروج برخی خدمات و ورود تقاضای بیشتر برای کالاها بوده است. به این آمار حیاتی توجه نمایید: همزمان با رشد صادرات چین در سال گذشته که منجر به بازگشت تولید ناخالص داخلی آن شد، خرده فروشی داخلی این کشور نسبت به 2019 کاهشی 3.9 درصدی داشت.

بنابراین بنده پیش‌بینی می‌کنم که چین مشکل باربری را حل خواهد کرد، زیرا باید این کار را انجام بدهد، و زیرا قدرت و نفوذ سیاسی و اقتصادی بسیاری دارد. اما طبق تحلیل کارشناسان صنعت کانتینر، نرخ باربری احتمالاً تا سه ماهه دوم روند تعدیلی خود را آغاز نخواهد کرد. این امر به معنای وجود مانعی بر سر راه رشد پتروشیمی و پلیمر چین خواهد بود.

مثال دیگر در مورد دنیای نامتوازنی که در آن زندگی می‌کنیم، مسئله کمبود جهانی میکروچیپ‌ها است. این مسئله، نتیجه رشد تقاضای برای کنسول‌های بازی و احیای پرسرعت فروش خودروی چین است.

خودروسازان غربی مجبور شده‌اند تا تولیدشان را کاهش بدهند. پیش‌بینی می‌شود که حل مشکل کمبود این محصول شش ماه به طول بی‌انجامد و بنابراین این امر بر تقاضای بخش خودرو از صنایع پتروشیمی و پلمیری تأثیر خواهد گذاشت. این مسئله بطور محدود عاملی منفی برای پلی‌اتیلن سنگین می‌باشد، زیرا از این محصول در تولید مخازن سوخت خودرو استفاده می‌شود. خودروها و قطعات آن‌ها نیز در محصولات ساخته شده از پلی‌اتیلن سبک و پلی‌اتیلن سبک خطی بسته‌بندی می‌شوند. همچنین تأثیرات منفی تعطیلی واحدهای خودروسازی و سقوط فروش خودرو بر کل اقتصاد را نیز باید در نظر گرفت.

چین، همانند بقیه کشورهای جهان، با چالش «ملی‌گرایی واکسن» مواجه است که در روز چهارشنبه به تفصیل به آن پرداختم. عدم تأمین واکسن مورد نیاز کشورهای فقیرتر و عدم وجود برنامه سازمان‌یافته بین‌المللی برای بخشودگی بدهی، رشد اقتصاد جهانی تحت تأثیرات زیان‌باری قرار خواهد گرفت. این مسئله به تجارت چین با جهان در حال توسعه صدمه خواهد زد.

جزئیات سناریوهای جدید برای تقاضای پلی‌اتیلن چین در 2021

بازار پلی‌اتیلن جهانی نسبت به بازارهای دیگر محصولات پتروشیمی و پلیمری که عمدتاً در تولید کالاهای نهایی نقش دارند و نسبت به مشکلات فوق‌الذکر زنجیره تأمین بسیار آسیب‌پذیرتر هستند، شرایط بسیار متفاوتی دارد. دلیلش آن است که بیشتر پلی‌اتیلن صرف مایحتاج روزانه مثل بسته‌بندی مواد خوراکی می‌شود، که تولید و مصرف‌شان محلی است.

همچنین به دلیل این‌که تقاضای پلی‌اتیلن شدیداً به سمت کفه مایحتاج روزانه که صرف نظر از رشد تولید ناخالص داخلی باید خریداری شوند سنگینی می‌کند، تقاضا برای پلیمر در چین همانند دیگر مناطق، قرار گرفتن در معرض بحران‌های مرتبط با واکسن در کشورهای در حال توسعه را محدود کرده است.

نکته دیگری که موجب محدود شدن نقاط ضعف پلی‌اتیلن می‌شود این است که مصرف چین از این محصول بواسطه تحول دامی در تقاضا که در ابتدای این مطلب تشریح کردم، همچنان مورد حمایت قرار خواهد گرفت. این امر، اوج‌گیری فروش اینترنتی و رشد نیازهای بهداشتی را شامل می‌شود.

بهرحال، مهم است که باتوجه به وقایع اخیر، سناریوهای خودتان برای رشد تقاضای پلی‌اتیلن چین در 2021 را اصلاح کنید. به یاد داشته باشید که درصد قابل توجهی از مصرف پلی‌اتیلن وابسته به کالاهای تولیدی است؛ همچنان‌که از آن برای تولید بسته‌بندی‌های محافظ برای ماشین لباس‌شویی، لپ‌تاپ، یخچال، خودرو، قطعات خودرو، و غیره استفاده می‌شود.

ازاین‌رو، بنده چشم‌انداز خود برای تقاضا پلی‌اتیلن چین در 2021 را اصلاح کرده‌ام (به اسلاید بالای مطلب مراجعه کنید).

نمودار سمت چپ برونداد پیشین بهترین وضعیت را نشان می‌دهد؛ از اوایل ژانویه رشد تقاضا برای پلی‌اتیلن سنگین در 2021 مشابه سال قبل (12 درصد)، برای پلی‌اتیلن سبک خطی مشابه سال قبل (14 درصد)، و برای پلی‌اتیلن سبک، همراستا با روندهای بلندمدت، نسبت به رقم منفی 3 درصد سال گذشته، رشد مثبت 5 درصدی، پیش‌بینی شده است.برونداد اصلاح شده بهترین وضعیت شاهد سقوط پیش‌بینی رشد پلی‌اتیلن سنگین و پلی‌اتیلن سبک خطی به 10 درصد و کاهش چشم‌انداز رشد پلی‌اتیلن سبک به مثبت 3 درصد در سال 2021 است. مجموع تقاضا در 2021 به 42.2 میلیون تن می‌رسد؛ در مقابل برآورد قبلی‌ام با رقم 43.3 میلیون تن (اختلاف 1.1 میلیونی).

بروندادهای بدترین وضعیت در نمودار سمت راست قرار دارند. پیش‌تر پیش‌بینی کرده بودم که در سال 2021، رشد پلی‌اتیلن سبک خطی و پلی‌اتیلن سنگین به 7 درصد تعدیل پیدا کرده و پلی‌اتیلن سبک کمی بهتر از رشد منفی 3 درصد سال 2020 و در رقم منفی 2 درصد قرار خواهد گرفت. اکنون پیش‌بینی می‌کنم که رشد پلی‌اتیلن سنگین و پلی‌اتیلن سبک خطی هر دو به 5 درصد سقوط کند و رشد پلی‌اتیلن سبک نیز مجدداً به منفی 3 درصد برسد. مجموع تقاضا به 40.2 میلیون تن می‌رسد؛ در مقابل برآورد قبلی با رقم 40.9 میلیون تن (اختلاف 700 هزار تنی).

مجدداً باید تأکید کنم که این‌ها تنها دیدگاه‌های بنده هستند. برای بررسی جامع، دقیق، و علمی به آدرس john.richardson@icis.com ایمیل بزنید و بنده شما را به تیم‌های مشاوره و تحلیل‌مان وصل خواهم کرد. البته امیدوارم که این نظرات بتوانند در گرفتن تصمیماتی آگاهانه به شما کمک کنند. در مطالب آینده به بروندادهای اصلاحی 2021 تقاضای چین برای دیگر محصولات پتروشیمی و پلیمری خواهم پرداخت.

مترجم: مهدی کائینی