تاثیر منفی سیاست کووید صفر چین بر تقاضای نفت تا آینده‌ای قابل پیش‌بینی

پتروتحلیل-تقریباً سه سال است که چین با اعمال قرنطینه‌های بی‌وقفه در سراسر کشور، بستن مرزها، و انجام آزمایشات انبوه کووید-۱۹ برای جلوگیری از شیوع ویروس، سخت‌ترین سیاست‌های کنترلی را در سراسر جهان اعمال کرده است. اکنون که قرار است در طی اتفاقی بی‌سابقه شی جین پینگ برای سومین دوره رئیس جمهور کشور شود، سیاست کووید صفر به نظر دست نخورده باقی خواهد ماند.   

میلیون‌ها شهروند چینی در برابر این اقدامات سخت‌گیرانه محتاط بوده‌اند، و حیران مانده‌‌اند که آیا مقامات این سیاست‌ها را تعدیل خواهند کرد. اما بر اساس تحولات اخیر این اتفاق به این زودی‌ها رخ نخواهد داد.

درست چند ماه بعد از بازگشایی اقتصاد، قطب اصلی فناوری چین، شنژن، مجدداً همزمان با افزایش محدودیت‌ها بر فعالیت‌های عمومی و تعطیلی حمل و نقل عمومی در روز جمعه تحت قرنطینه قرار گرفت، و در این بین دیگر شهرها در سراسر چین به مبارزه با شیوع کووید-۱۹، که دورنمای بهبود اقتصاد کشور را مختل کرده، ادامه می‌دهند.

بر اساس دستورات از پکن، شهروندهای 6 منطقه از شهر شامل 18 میلیون از جمعیت آن باید دو بار برای آزمایش کووید-19 اقدام کرده، و همچنین کارمندان باید از منزل به فعالیت خود ادامه دهند.  

در این بین برای کارمندان مشغول در عملیات‌های مستقل حلقه بسته، خدمات عمومی و عرضه‌های ضروری استثنا قائل شده‌اند. برای مثال، در کلانشهر چنگدو، شرکت‌هایی نظیر غول‌های خودروسازی تویوتا و فولکس واگن تحت شرایط حلقه بسته به تولیدات خود ادامه داده‌اند. شهر چنگدو با جمعیت 21 میلیون نفر در پنج‌شنبه گذشته تحت قرنطینه قرار گرفت.

سیر صعودی نفت خام در ماه مه پس از اتخاذ استراتژی کووید صفر پکن و اعمال اقدامات سخت‌گیرانه برای کنترل کووید-19، به طور کامل متوقف شد. در حال که قرنطینه‌های سخت و مقررات منع رفت و آمد بر کنترل آخرین موج کووید-19 کشور موفق بودند، تاثیرات منفی خود را بر تقاضای مصرف‌کننده و تولیدات چین گذاشتند. 

اقتصاد بیمار

در حال حاضر علائم روزافزون مبنی بر ورود اقتصاد چین به دوره طولانی‌مدت کندی رشد وجود دارد. 

بر اساس پیش‌بینی‌ها، نرخ رشد دومین اقتصاد بزرگ جهان در سال جاری 2 درصد خواهد بود، که به میزان قابل توجهی کمتر از رشد >6 درصدی در یک دهه گذشته است. 

حفظ سیاست کووید صفر، اقتصاد کشور را کند کرده و هزینه‌های عظیم اضافی بر بودجه دولت وارد کرده، و همین اتفاقات پکن را بر سر دو راهی افزایش بدهی یا تحمل رشد اقتصادی ضعیف قرار داده است.

حتی پیش از فشار مخارج ناشی از پاندمی کرونا، اقتصاد کشور در میان افت درآمدهای فروش زمین در بحبوحه کاهش رشد مسکن (از دلایل عمده) با مشکل مواجه بود و این اتفاقات با تخفیفات مالیاتی که درآمد دولت را کاهش داد، همراه شد. به راستی، داده‌های رسمی، کسری عظیم بودجه در پنج ماه ابتدایی سال جاری با میزان رکورد تقریبی 3 تریلیون یوان (448 میلیارد دلار) را به ما نشان می‌دهند.

چین همچنان با تردیدهای شدید اقتصادی مواجه بوده و واردات نفت یکی از آن عوامل است. 

چین بزرگ‌ترین واردکننده نفت خام در جهان است: چین در سال گذشته با واردات 11.8 میلیون بشکه در روز از ایالات متحده با 9.1 میلیون بشکه در روز گذر کرد.

سیر صعودی نفت خام در ماه مه پس از اتخاذ استراتژی کووید صفر پکن و اعمال اقدامات سخت‌گیرانه برای کنترل کووید-19، به طور کامل متوقف شد. در حال که قرنطینه‌های سخت و مقررات منع رفت و آمد در کنترل آخرین موج کووید-19 کشور موفق بودند، تاثیرات منفی خود را بر تقاضای مصرف‌کننده و تولیدات چین گذاشتند. 

در مقیاس سالانه در ماه آوریل، خرده فروشی 11.1 درصد، تولیدات صنعتی 2.9 درصد و تولیدات 4.6 درصد کاهش یافت. در این میان، یوان چین و شاخص MSCI ارز بازارهای نوظهور توأمان با هم در آوریل افت کردند.

بانک حزب خلق چین همچنان به دلیل آشفتگی‌ها در رابطه با ضعف مضاعف یوان که می‌تواند به طور بالقوه باعث خروج سرمایه عظیمی در چرخه افزایش نرخ بهره فدرال رزرو شده، نگران می‌باشد. بهره یوان و اوراق قرضه شرکتی بعد از اعلام کاهش ذخایر الزامی بانک‌ها توسط بانک حزب خلق چین در اواسط آوریل، به میزان قابل توجهی افت کرد. از آن موقع تا کنون، ارز تثبیت شده، اما بهره اوراق قرضه مجدداً افزایش یافته است. میزان بدهی خالص دولت در دو ماه مه به بیش از 700 میلیارد یوان رسید (دو بالاترین مجموع ماهانه از اواسط سال 2020) و در صورت تداوم اعلام بدهی‌ها از دولت محلی، نقدینگی بیشتری از سوی بانک حزب خلق چین نیاز است.

اکنون پکن مجبور است یا بخش بزرگی از سهمیه برنامه‌ریزی شده سال آینده را ارائه کند، و یا اقدامات قابل توجه دیگری برای تقویت مالی دولت محلی انجام دهد. همچنین می‌تواند به دولت‌های شهری اجازه وام‌گیری ثبت نشده را بدهد، اگرچه این امر به دلیل بهره بالای اوراق قرضه دشوار است. در صورتی که سیاست‌گذاران چین اقدام به تقویت مالی دولت‌های محلی کرده و بانک حزب خلق چین به تضعیف بیش از پیش یوان تمایل داشته باشد، محتمل‌ترین سناریو می‌تواند بهبود ضعیف در باقی ایام سال باشد.

تمام این عوامل تقاضای نفت را تحت تاثیر قرار داده‌اند.

اوپک بعد از پیش‌بینی افزایش 120 هزار بشکه در روز تقاضای نفت چین در ماه گذشته، بعد از قرنطینه‌های جدید، پیش‌بینی خود را به افت 60 هزار بشکه در روز تقاضا برای سال جاری تغییر داد. اوپک دورنمای رشد تقاضای 2022 خود را با افت 460 هزار بشکه در روز به 2.64 میلیون بشکه در روز کاهش داد، و با ذکر : «تمدید محدودیت‌های کووید صفر در برخی مناطق، چالش‌های اقتصادی در سازمان همکاری و توسعه اقتصادی اروپا، و فشارهای تورمی در برخی اقتصادهای کلیدی»، دورنمای رشد تقاضای نفت در سال 2023 را با افت 360 هزار بشکه‌ای به 2.34 میلیون بشکه در روز کاهش داد. 

اعلام این دورنمای ضعیف‌تر تنها یک هفته پس از کاهش 2 میلیون تنی سهمیه تولیدات صورت گرفت؛ کاهش سهمیه تولیدات انتقاد شدید دولت بایدن را برانگیخت.

خب حالا چرا کووید صفر؟

رسانه های غربی بیشتر تقصیرها را متوجه وضعیت واکسن چین می‌دانند. 

پکن به طور کلی برای مقابله با کووید به واکسن‌های داخلی متکی است، و بگفته متخصصان این واکسن‌ها به اندازه واکسن‌های غربی نظیر فایزر تاثیرگذار نیستند. 

از آنجایی که چین اطلاعات را منتشر نمی‌کند، به دست آوردن اطلاعات کافی امری دشوار است، اما بر اساس مطالعه صورت گرفته توسط هنگ کنگ، واکسن چینی سینوواک باید سه مرتبه تزریق شود تا ایمنی معادل واکسن‌های فایزر و مدرنا ارائه کند. 

چین در حال حاضر در تلاش است تا به مانند فایزر و مدرنا، واکسن ام‌آر‌ان‌ای خود را تولید کند، اما بر اساس مشاهدات خیلی عقب مانده است.