خط لوله اتیلن غرب تا اسفندماه تکمیل می شود

پتروتحلیل- مدیرعامل شرکت ملی صنایع پتروشیمی از تکمیل خط لوله اتیلن غرب تا اسفندماه خبر داد.

به گزارش «پتروتحلیل»،مرضیه شاهدایی در نشست خبری خود، امروز گفت: پس از برجام بانک های جهانی درجه یک برای تضمین سرمایه گذاری در ایران ابراز تمایل کرده اند.

وی به دلایل قطعی گاز شرکت های پتروشیمی اشاره کرد و گفت: در قراردادی که شرکت ملی گاز با شرکت‌های پتروشیمی دارد که ذکر شده که شرکت ملی گاز تعهدی مبنی بر گازرسانی به شرکت‌های پتروشیمی در زمستان ندارد زیرا زمانی که کشور با مشکل سرمایه مواجه می‌شود اولویت با گازرسانی به مردم برای مصرف خانگی است.

شاهدایی ادامه داد: از سویی دیگر به دلیل اینکه ترکمنستان صادرات گاز خود به ایران را قطع کرد، برای گازرسانی به بخش‌های شمالی کشور با مشکل مواجه شدیم که شرکت‌های پتروشیمی باید این موضوع را رعایت کنند.

وی همچنین در ادامه گفت : خط لوله اتیلن غرب از عسلویه تا مهاباد و برخی از انشعابات آن نیز اجرا شده است. همچنین ایستگاه های کمپرسور هم در مرحله راه اندازی قرار دارد و این خط تا پایان سال ٩۵ به طور کامل تکمیل می شود.

وی با اشاره به دوران تحریم در سال‌های ۸۴ تا ۹۴ اظهار کرد: در این سال‌ها روند توسعه پتروشیمی موفق نشد، اما شتاب آن کاهش پیدا کرد.

مدیرعامل شرکت صنایع پتروشیمی با اشاره به ظرفیت تولید این صنعت گفت: ظرفیت تولید صنعت پتروشیمی در سال ۸۴، ۲۰٫۴ درصد میلیون تن بود که این ظرفیت در سال ۹۵ با راه‌اندازی چند طرح جدید به ۶۴٫۱ درصد میلیون تن افزایش پیدا کرد.

شاهدایی با بیان اینکه میزان صادرات محصولات پتروشیمی نیز افزایش داشته است، تصریح کرد: در سال‌های ۹۱ تا ۹۲ که کشور در تحریم به سر می‌برد، نیاز داخلی به محصولات پتروشیمی بیشتر بود اما به طور کلی همه مجتمع‌هایی که طراحی شده‌اند، قابلیت این را دارند که همه محصولات خود را صادر کنند اما به طور کلی اولویت با فروش داخل است. در حال حاضر سهم ایران از ظرفیت تولید محصولات در خاورمیانه و جهان حفظ شده اما برای افزایش این سهم باید تلاش کنیم.

وی در مورد صادرات محصولات غیرنفتی نیز تصریح کرد: میزان صادرات محصولات غیرنفتی در سال ۹۲، ۳۴ درصد بود که این میزان کاهش پیدا کرده است و این کاهش به علت کاهش تناژ نبوده است بلکه از آنجایی که قیمت نفت کاهش پیدا کرد، ارزش محصولات پتروشیمی نیز با کاهش مواجه شد.

معاون وزیر نفت با بیان اینکه از پایان سال ۹۱ تا سال ۹۵، ۱۶ درصد رشد در ظرفیت‌ها وجود دارد، افزود: میزان صادرات در پایان سال ۹۴، ۱۸٫۸ میلیون تن بوده که این میزان تا پایان سال به ۲۰٫۲ میلیون تن می‌رسد. باید گفت ارزش صادرات علی‌رغم افزایش میزان صادرات، ۲۱ درصد کاهش داشته است که این موضوع به دلیل کاهش قیمت نفت و در نتیجه کاهش محصولات پتروشیمی است.

شاهدایی در مورد طرح‌های سال ۹۵، اظهار کرد: در سال ۲۰٫۹۵ طرح در مرحله اجرا قرار گرفت و ۷٫۵ میلیون تن به ظرفیت صنعت پتروشیمی افزوده شد. چند طرح دیگر نیز تا پایان سال افتتاح می‌شود که فاز دوم پتروشیمی کاویان، فاز دوم پتروشیمی کارون، فاز سوم پردیس و پتروشیمی کردستان که در مرحله راه‌اندازی و پیش‌راه‌اندازی قرار دارد، از جمله طرح‌های مذکور است.

وی با اشاره به واگذاری طرح‌ها از شرکت ملی صنایع پتروشیمی به بخش خصوصی گفت: بعد از اینکه طرح‌ها به بخش خصوصی واگذار شد، ماموریت شرکت ملی صنایع پتروشیمی تغییر کرد. در حال حاضر یکی از وظایف شرکت ملی صنایع پتروشیمی کمک به جذب سرمایه‌گذار خارجی است زیرا برای اینکه زنجیره ارزش را کامل کنیم نیاز به تکنولوژی جدید و سرمایه‌گذاری خارجی داریم.

مدیرعامل شرکت ملی صنایع پتروشیمی ادامه داد: به طور کلی ۵۵ میلیارد دلار منبع برای توسعه صنعت پتروشیمی نیاز داریم که باید از طریق سرمایه‌گذاری خارجی تامین شود.

شاهدایی در ادامه در مورد جزئیات طرح‌های فعال پتروشیمی توضیح داد: به طور کلی ۵۰ طرح فعال وجود دارد که ظرفیت کل آن ۴۱٫۳ میلیون تن در سال است. میزان سرمایه‌گذاری مورد نیاز در ۲۳ میلیارد دلار و محصول قابل فروش ۳۲٫۳ میلیون تن است.

وی در مورد برنامه ششم نیز توضیح داد: برای برنامه ششم که از ابتدای سال ۹۶ شروع می‌شود، طرحی تهیه شده و به مجلس داده شده است. تعداد کل طرح‌ها در برنامه ششم، ۳۰ طرح است و برآورد سرمایه‌گذاری مورد نیاز برای این ۳۰ طرح، ۳۹٫۸ میلیارد دلار تعیین شده است. از این ۳۰ طرح، ۲۵ طرح پتروشیمی و ۵ طرح بالادستی تامین‌کننده خوراک است که ظرفیت کل ۲۵ طرح پتروشیمی ۴۹٫۱ میلیون تن در سال و سرمایه‌گذاری کل آن ۳۱٫۳ میلیارد دلار برآورد شده و سرمایه‌گذاری کل طرح‌های بالادستی تامین‌کننده خوراک ۸٫۵ میلیارد دلار برآورده شده است.

معاون وزیر نفت در مورد برنامه هفتم توسعه نیز گفت: تعداد طرح‌ها در برنامه هفتم ۲۲ طرح با ظرفیت کل ۳۱٫۷ میلیون تن در سال است.

شاهدایی با اشاره به دو منطقه ماهشهر و عسلویه برای توسعه صنعت پتروشیمی گفت: تقریبا در این دو منطقه زمینی برای سرمایه‌گذاری باقی نمانده است و با توجه به آمایش سرزمینی که در این زمینه انجام شده، باید پتروشیمی در مناطقی توسعه پیدا کند که در کنار خوراک و در نزدیکی آب باشد که بزرگترین منبع آب، عمان و خلیج فارس هستند که در نزدیکی آنها زیرساخت‌های صادرات نیز فراهم است.

وی ادامه داد: حدود۳۰۰۰ هکتار زمین در دست مطالعه است که به عنوان فاز دوم منطقه ماهشهر انجام شود. همچنین در عسلویه سایت انرژی‌بر پارسیان توسط شرکت ایمیدرو در حال انجام است که سیاستگذاری آن بر عهده شرکت ملی صنایع پتروشیمی قرار دارد. همچنین مناطق دیگری مانند لاوان، کیش و قشم به دلیل منابع هیدروکربری که در این مناطق وجود دارند، مدنظر هستند. همچنین جاسک با توجه به پتانسیل دریای عمان مدنظر دولت و وزارت نفت قرار دارد. همچنین چابهار از مناطق دیگر مدنظر برای توسعه صنعت پتروشیمی است.

معاون وزیر نفت با اشاره به تولید پروپیلن از متانول گفت: یکی از مهم‌ترین دستاوردهای صنعت پتروشیمی تولید پروپیلین از متانول است که شرکت ملی صنایع پتروشیمی این فرآیند را به بخش پژوهش و فناوری واگذار کرد و امیدواریم با یک سرمایه‌گذاری خارجی بتوانیم این طرح را به مرحله تجاری برسانیم.

شاهدایی در ادامه در مورد آثار برجام در صنعت پتروشیمی توضیح داد: از سال گذشته تاکنون شرکت‌های معتبر دنیا در حوزه پتروشیمی مذاکرات زیادی با ما داشتند. همچنین ما بازارهای صادراتی اروپا را از دست داده بودیم که در حال حاضر مجددا فعالیت صنایع پتروشیمی در بازارهای صادراتی اروپا و همچنین آمریکای جنوبی آغاز شده است. همچنین شرایط حمل و نقل و بیمه در بازارهای جهانی بهبود پیدا کرده و بانک‌های جهانی تضمین‌کننده سرمایه‌گذاری در ایران شده‌اند.

وی ادامه داد: از سوی دیگر قیمت تمام شده محصولات تولیدی و اجرایی طرح‌ها کاهش پیدا کرده زیرا در حال حاضر به صورت مستقیم با شرکت‌ها مذاکره می‌کنیم.

مدیرعامل شرکت ملی صنایع پتروشیمی با تاکید بر اینکه این صنعت به روابط بین‌المللی وابسته است، توضیح داد: به دلیل نیاز به تکنولوژی و سرمایه‌گذاری صنعت پتروشیمی وابستگی زیادی به روابط بین‌المللی دارد.

وی همچنین از تمایل شرکت‌های خارجی برای سرمایه‌گذاری در صنعت پتروشیمی خبر داد و گفت: شرکت‌های معتبر خارجی که قبلا در صنعت پتروشیمی ایران حضور نداشتند، اکنون اعلام تمایل کرده‌اند. برای مثال شرکت توتال تاکنون در صنعت پتروشیمی ایران سرمایه‌گذاری نکرده بود اما اکنون اعلام تمایل کرده است. همچنین شرکت BAFF در حال بررسی یک طرح با میزان سرمایه‌گذاری ۴ تا ۴٫۶ میلیارد دلاری با یک شرکت ایرانی است. این بررسی در مرحله فنی و اقتصادی قرار دارد و هر زمان به نتیجه نهایی رسید، به قرارداد منجر می‌شود. همچنین شرکت‌های لینده، میتسویی، فرکوبه، سوجیت، هیوسانگ و شل از جمله شرکت‌های معتبر خارجی هستند که برای سرمایه‌گذاری در صنعت پتروشیمی ابراز تمایل کرده‌اند.

شاهدایی همچنین از مذاکره با بانک‌ها و شرکت‌های خارجی برای تامین مالی طرح‌ها خبر داد و گفت: این بانک‌ها همگی جزو بانک‌های دست اول اروپایی هستند. نقش بانک‌ها در تامین فاینانس‌ها و سرمایه‌گذاری در کشور بسیار موثر است. البته این موضوع علی‌رغم برجام روند کندی دارد. از سوی دیگر شرکت‌های اروپایی تمایل دارند در ایران سرمایه‌گذاری کنند اما بانک‌های اروپایی نگران تضمین سرمایه‌گذاری در ایران هستند زیرا گمان می‌کنند ممکن است با آمریکا دچار مشکل شوند به همین دلیل باید خود شرکت‌ها از بانک‌ها برای سرمایه‌گذاری در ایران تامین منابع کنند.

مدیرعامل شرکت ملی صنایع پتروشیمی در مورد قیمت‌گذاری خوراک پتروشیمی‌ها اظهار کرد: بخش خصوصی همیشه به دنبال حداکثری سودآوری و حداکثر کردن حاشیه سود است. وزارت نفت تامین‌کننده خوراک بوده و همه تمهیدات لازم را در نظر گرفته است که شرکت‌ها در قیمت‌گذاری تامین خوراک با ضرر مواجه نشوند. در این راستا مجلس کمیته‌ای تشکیل داده تا وزارت نفت و بخش خصوصی مذاکراتی انجام دهند اما از نظر شرکت ملی صنایع پتروشیمی شرکت‌ها در قیمت‌گذاری خوراک با ضرر مواجه نمی‌شوند.

شاهدایی در ادامه با اشاره به خط اعتباری ژاپن اظهار کرد: این خط به دلیل مشکلاتی از جمله بدهی برخی شرکت‌ها که به دلیل تحریم تسویه نشده بود، هنوز فعال نشده است. در حال برطرف کردن مشکلات موجود هستیم اما هنوز از پتروشیمی اولویت طرح‌ها را نخواسته‌اند.

وی در ادامه با اشاره به شرکت بازرگانی پتروشیمی توضحی داد: زمانی که شرکت بازرگانی پتروشیمی تاسیس شد، متعلق به شرکت ملی صنایع پتروشیمی بود اما این شرکت به بخش خصوصی واگذار شد و هر کدام از شرکت‌های زیرمجموعه آن آغاز به فروش محصولات با برند خود کردند. زمانی که این شرکت‌ها با یک برند و نام در جهان فعالیت نکنند، نمی‌توانند سیاستگذار و تعیین‌کننده قیمت در منطقه باشند و جایگاه واقعی خود را در مناسبات جهانی از دست خواهند داد. باید تلاش کنیم تا به سمت یکپارچه‌سازی این شرکت‌ها برویم.