پلی پروپیلن سازها مسخ بازار ترکیه

پتروتحیلی- امروز 8 هزار و 858 تن پلی پروپیلن نساجی عرضه می شود.

به گزارش «پتروتحلیل»، گرچه هفته گذشته 10 هزارو 768 تن پلی پروپیلن نساجی عرضه شده بود، اما 4 هزار و 4 تن از آن به گرید 564S جم که سلف بود، اختصاص داشت و از این رو کمتر از نیمی از عرضه های هفته گذشته به مصارف خاص اختصاص داشت که مورد توجه بازاریان نیست.

این گرید در تهیه پوشک، پزشکی و بهداشتی، پارچه های محافظ برای برنامه های کاربردی کشاورزی، صنعتی و پزشکی، صنایع مبلمان و فرش کاربرد دارد و البته مورد توجه بازرگانان ترکیه ای هم نیست.

به نظر می رسد با توجه به تکنولوژی های دستگاه های موجود در ترکیه، بازرگانان ترک به پلی پروپیلن ها با  ام اف آی ۳، ۶و۲۵برای خرید نیاز دارند و عمدتا به دلیل فنی محصولات با ام اف ای ۳۵و۴۰ را مصرف نمی کنند.

برخی از آگاهان بازار معتقدند؛ با توجه به التهاب در بازار پلی پروپیلن ها، به نظر می رسد عرضه این گرید چندان منطقی به نظر نمی رسد، البته این گرید وارد سیستم مچینگ شد و سپس با قیمت پایه مورد معامله قرار گرفت.

برخی از معامله گران می گویند: احتمالا قرارداد برای تولید این گرید، سبب عرضه آن شده است، با این حال عدم معامله آن در تالار و خرید از مچینگ نیز توسط خریداران موضوع دیگری است که مورد توجه بازاریان قرار گرفته است.

با این حال بدون در نظر گرفتن عرضه این گرید خاص، هفته گذشته 6 هزار و 764 تن پلی پروپیلن نساجی بود، البته امروز نیز یک هزار و 518 تن گرید 564S جم باز هم به صورت سلف عرضه می شود. به این ترتیب حجم عرضه های امروز نیز بدون احتساب این گرید 7 هزار و 340 تن است که نسبت به حجم عرضه های نقدی هفته گذشته 576 تن افزایش دارد، البته باز هم عرضه های نقدی امروز 1600 تن از کف مصوب عرضه ها کمتر است.

با این حال وضعیت بازار پلی پروپیلن ها در هفته های اخیر به حدی بالا گرفت که در هفته جاری و روز شنبه در شورای رقابت مطرح شد و اظهارنظرهای مختلفی نیز به همراه داشت.

گرچه اظهارنظرها در این مورد بسیار متفاوت بود، اما در نهایت نسخه کارآیی برای این بازار پیچیده نشد. به نظر می رسد جذابیت فروش پلی پروپیلن های نساجی در بازار ترکیه یکی از دلایلی است که بیشتر پلی پروپیلن سازها را راغب به صادرات این محصول کرده است.

این در حالی است که اکثر بازرگانان ترکیه ای حاضر هستند در ازای خرید پلی پروپیلن های نساجی رقم هایی بیشتر از بازار داخل ما بپردازند، حتی End user ها حاضر هستند 1200 دلار در هر تن برای پلی پروپیلن های نساجی پرداخت کنند؛ چرا که پس از آن قادر هستند پلی پروپیلن های خریداری شده را تا 1400 دلار در هر تن به خریداران بفروشند و یا به کشورهای اروپایی صادر کنند.

از این رو به نظر می رسد اکثر پلی پروپیلن سازها با این شرایط، ترجیح می دهند که محصولات خود را صادر کنند و علاقه ای به فروش در بازار داخل ندارند.

این در حالی است که بازار داخل با چند عرضه با حجم های بالا می تواند آرام گیرد، یا می توان نسخه ای مانند قراردادهای بلندمدت برای مصرف کنندگان واقعی این محصولات پیچید، چرا که همواره پلی پروپیلن سازها از خرید واسطه ها برروی این کالاها گله می کنند، اما انعقاد قراردادهای بلندمدت با مصرف کنندگان واقعی می تواند هم میزان مصرف داخل و هم مصرف کنندگان واقعی را مشخص کند و هم می تواند ورود واسطه ها به این بازار را کاهش دهد.

به  این ترتیب پلی پروپیلن سازها می توانند با مشخص شدن مصرف کننده و مصرف واقعی و تامین نیاز داخل، اقدام به صادرات مابقی تولید خود به کشورهای دیگر کنند.

از سوی دیگر صدور پروانه های بهره برداری صوری نیز در این حوزه کنترل خواهد شد؛ چرا که مصرف کننده واقعی باید با مراجعه به تولیدکننده اقدام به خرید محصول خود کند.

این در حالی است که قطعا تعیین کف عرضه برای پلی پروپیلن سازها فقط می تواند در مقطعی از زمان جوابگو باشد که موضوعات هفته اخیر در بازار پلی پروپیلن ها نشان داد که رعایت کف عرضه و مصوبه شورای رقابت تنها مسکنی است که در کوتاه مدت هم نمی توان اثرات شفابخش آن را شاهد بود.