فروش پلیمرها در ایران با نرخ های جهانی اما به شیوه ای ایرانی؟!

پتروتحلیل- با رسیدن قیمت پایه پی وی سی در بورس کالا به مرز 29 هزارتومان، در هفته جاری تنها 15 درصد حجم عرضه پی وی سی سازها خریداری شد.

به نظر می رسد بازار داخلی پی وی سی با وجود افزایش چشمگیر قیمت ها در ماههای اخیر متاثر از روند جهانی که در سال های اخیر بی سابقه بوده است و نرخ دلار همچنان در کما به سر می برد و کشش بیشتر افزایش قیمت ها را ندارد، تا آنجا که با وجود افزایش قیمت ها در بورس کالا شاهد عدم تغییر نرخ ها در بازار داخلی هستیم و تعدادی از محصولات نیز در بازار داخلی با قیمت هایی کمتر از بورس کالا معامله می شوند. در هفته جاری هم پی وی سی جز این کالاها بود، به طوری که خرید آن از بورس کالا حدودا 32 هزارتومان با کرایه حمل رقم می خورد، در بازار داخلی هم همین نرخ برای پی وی سی پیشنهاد می شود و شاید اگر معامله گرانی به پول نیاز داشته باشند به کمتر از این رقم نیز قانع می شوند.

به نظر می رسد خریداران بورسی پی وی سی تنها با دلیل حفظ سهمیه های خود و کدهای معاملاتی اقدام به خرید پی وی سی در هفته جاری کرده اند. اما موضوعی که در بازار محصولات پتروشیمی مانند پی وی سی رخ داده اینکه بازار کشش افزایش قیمت ها را ندارد، اما عرضه کننده هم حاضر به ارایه تخفیف به خریداران بورسی نیستند. البته در بازارهای جهانی تخفیف فروش محصولات پتروشیمی از سوی شرکت های بزرگ در زمان رکود بازار وجود دارد، اما نکته ای در بازار ما وجود دارد این است که شیوه فروش محصولات پتروشیمی به صنایع پایین دست شباهتی به بازارهای جهانی ندارد. چرا که اکثر شرکت های بزرگ به زنجیره های پایین دست خود محصولات را به صورت یوزانس 3، 6 و 9 ماهه می فروشند و فروش نقدی محصولات پتروشیمی در بورس که به تحویل محصولات ختم شود جایگاهی ندارد. چرا که این کار تنها سبب نوسان گیری در بازار و ورود واسطه ها برای خرید محصولات می شود.پس برای درست کردن ساختار فروش محصولات پتروشیمی نیاز داریم به اینکه در اولین قدم شرکت های پتروشیمی را به صورت واقعی تبدیل به شرکت های خصوصی کنیم، این شرکت ها متاسفانه نام شرکت های خصوصی را یدک می کشند اما در واقعیت اکثر این شرکت ها دولتی هستند با ساختاری دولتی و مدیرانی دولتی. اما در قدم دوم باید شرکت های پتروشیمی برای حفظ صنایع پایین دست و زنجیره تولید اقدام به فروش محصولات به صورت یوزانس به گروه کنند و نیاز است که قراردادهای بلندمدت تعریف شوند، نیاز است که فروش محصولات پتروشیمی با تحویل و به صورت نقدی تبدیل به فروش محصولات به صورت آتی شوند. این موضوع علاوه بر اینکه می تواند تعداد بیشتری از معامله گران را به سمت بورس و خرید آتی محصولات ترغیب کند از دلال بازی برروی محصولات هم جلوگیری خواهد کرد. در آخر هم ضرروی است که شرکت های پتروشیمی ایرانی به قیمت تمام شده محصولات خود اشراف داشته باشند و بتوانند محصولات خود را قیمت گذاری کنند، چرا که قیمت گذاری محصولات پتروشیمی با خوراک و دریافت انرژی توسط این شرکت ها و حتی حقوق ماهانه کارگران همخوانی ندارد، به عنوان مثال این شرکت ها خوراک و انرژی خود را با نرخ ریالی دریافت می کنند، اما فروش محصولات به صورت دلاری انجام می شود و نوسانات دلار هر هفته بر بهای تمام شده محصولات آنها می افزاید، در حالی که روش قیمت گذاری خوراک و انرژی و حتی دستمزد کارگران کاملا متفاوت است.