دامپینگ چین در بازار پی وی سی آسیای میانه| چرا پی وی سی سازهای داخلی حاضر به تعدیل قیمت ها نیستند؟

پتروتحلیل-باوجود اینکه آیسیس هفته جاری هم نرخ پی وی سی را تا محدوده ۱۵۰۰ دلار در هر تن برای منطقه GCC افزایش داد، اما فروش محموله های چینی در مناطق آسیای میانه نشان از دامپینگ گسترده دارد. تنها محموله های چینی به هندوستان به دلیل وجود قوانین ضددامپینگ قوی صادرات نشده اند، اما کشورهای ازبکستان، قزاقستان، قرقیزستان و ترکمنستان پیشنهادات قیمتی پی وی سی چین را با نرخ ۱۲۰۰ دلار در هر تن تحویل در مرز با حمل ریلی را پذیرفته اند. حتی خریداران ایرانی نیز پیشنهاد چین برای فروش پی وی سی با نرخ ۱۲۰۰ دلار در هر تن، با هزینه حمل و تحویل آلماتی را دریافت کرده اند. حتی چین محموله پی وی سی را به کشور افغانستان و تحویل در مرز از طریق ازبکستان را ۱۲۰۰ دلار در هر تن پیشنهاد داده است. اما نگاهی به نرخ های آیسیس نشان از افزایش مداوم و بی سابقه قیمت پی وی سی در ماههای اخیر دارد، به طوری که اکثر کارشناسان این حوزه اعتقاد دارند مجتمع های پی وی سی ساز ایرانی به بیش از ۷۰ درصد حاشیه سود رسیده اند، نرخ های صادراتی محموله های ایرانی به حدود ۱۴۰۰ دلار در هر تن رسیده و به نظر می رسد خریداران خارجی دیگر تمایلی به خرید پی وی سی از ایران ندارند. 

کارشناسان صنعت پی وی سی ایران معتقدند؛ نرخ نشریه آیسیس برای داد و ستد تک محموله ها در بازار پلیمر است و نمی توان برای تناژ بالای محصولات این قیمت ها را ملاک قرار داد. اما بازار ایران شاهد قیمت گذاری در بازار داخلی پلیمر با مرجعیت قرار دادن نشریه آیسیس است و به جرات می توان گفت رتبه اول بیشترین صدمه به تولیدکنندگان صنایع پایین دست را قیمت گذاری با مرجعیت نشریه آیسیس به خود اختصاص داده است. پس از آن فروش محموله ها در بورس کالا و بدون ثبت قرارداد به شرکتهای پایین دست است، بدون یوزانس و با شرایط سخت واریز وجه! بدون در نظر گرفتن واحدهای کوچک و نیازمند مواد اولیه که اغلب مجبورند به بازار داخلی روی بیاورند.

اما در بازار پی وی سی، قصه، اندکی متفاوت است، نرخ ها بیش از حد در نشریه آیسیس و برعکس انتظارات رشد کرده اند و تا مرز ۱۵۰۰ دلار رسیده اند، و بر همین اساس قیمت در بازار داخلی و برای تولیدکننده داخلی تعیین می شود؛ به گمان بسیاری از تولیدکنندگان داخلی بازار پی وی سی با رکود تورمی روبه رو است، قیمتها در بازار داخلی به زیر بورس رسیده و فضای امنیتی بازار داخلی هم سبب شده تا بسیاری از واحدهای کوچک مدام درگیر تهیه مواد اولیه باشند، اما سوال اینجاست چرا بر روش قیمت گذاری نادرست در دفتر توسعه صنایع پایین دستی شرکت ملی صنایع پتروشیمی پافشاری می شود؟ چرا شرکتهای پی وی سی ساز به رغم حاشیه سود بیش از ۷۰ درصدی حاضر به تخفیف به تولیدکنندگان صنایع پایین دست نیستند و رقم بالای رقابت برای پی وی سی در ۹ ماهه اخیر در این مجتمع ها صرف چه اموری شده است؟! 

کارشناسان بازار پتروشیمی معتقدند دفتر توسعه تکمیلی  صنایع پایین دست، نهادی بی طرف در تعیین قیمتها نیست، از همه مهم تر واحدهای پتروشیمی باید قیمت تمام شده محصولات خود را بدانند و در نهایت خدمات، خوراک و نیروی کار در این مجتمع ها ریالی محاسبه، اما فروش داخلی دلاری محاسبه می شود!

اما سوال دوم نگاهی به مجتمع های پی وی سی ساز؛ غدیر بیش از ۸ ماه است که مدیرعامل ندارد! اروند و بندرامام هنوز باوجود وعده ها برای عرضه در بورس اوراق بهادار، عرضه نشده اند! آبادان همچنان با مشکلات تولید محصول در ای بازار دست و پنجه نرم می کند. تنها دو مجتمع یعنی غدیر و آبادان به بورس راه یافته و مجبور به ثبت اطلاعاتشان در کدال هستند. اما به نظر می رسد همچنان این مجتمع ها، نمی توانند به طور مستقل در مورد فروش محصولات خود در بازار داخلی تصمیم گیری کنند. 

باوجود پیش بینی ها از وضعیت بازار EDC در آسیا، به نظر می رسد بازار پی وی سی خیال تغییر جهت، حداقل تا آخر ماه ژانویه را ندارد، امروز هم قیمت پایه پی وی سی به مدد قیمتهای جهانی تا حدود ۱۹۰۰ تومان رشد کرد و حال خرید محموله های پی وی سی با تمامی هزینه ها در بورس کالا به محدوده ۳۶ هزار و ۵۰۰ تومان رسیده است، در بازار داخلی اما معامله گران محدوده ۳۵ هزار و ۵۰۰ تومان را برای پی وی سی آن هم با شرایط ساده پرداخت وجه به صورت هفتگی یا ماهانه برگزیده اند و با شرایط رکود تورمی در بازار پی وی سی، اکثر تولیدکنندگان معتقدند خرید پی وی سی از بورس کالا دیگر به صرفه نیست!